Trendwatchers voorspellen dat de markt van wearables de komende vier jaar blijft groeien met 40 procent per jaar. Hoe hoog dit groeicijfer is, is uiteindelijk veel minder belangrijk dan de overtuiging die veel zorgtrendwatchers hebben dat Quantified Self gaat zorgen voor een revolutie in de zorg. De zorgkosten zijn de afgelopen jaren flink gestegen en het kan niemand zijn ontgaan dat de overheid forse maatregelen neemt om die kostenstijging in te dammen. Het gevaar is dat dit ten koste gaat van de kwaliteit. En dat is precies het terrein waar Quantified Self juist kan zorgen voor een impuls. Want hoe eerder en beter mensen zelf inzicht hebben in hun gezondheidssituatie en hoe makkelijker zij deze informatie kunnen delen met zorgverleners, hoe beter dit is voor preventie en vroegsignalering in de zorg.
Minder complicaties
Preventie en vroegsignalering betekenen hogere kwaliteit van zorg tegen lagere kosten (door minder complicaties, minder gebruik van medicijnen et cetera). Zo is er bijvoorbeeld een contactlens ontwikkeld die in staat is de bloedsuikerspiegel te meten in het traanvocht. Dat betekent dat mensen met diabetes zonder de bekende vingerprik inzicht hebben in hun bloedsuikerspiegel, niet enkele keren per dag maar volcontinu. Deze informatie kan helpen bij de toediening van insuline, en ook bij het verbeteren van eetpatronen. Als de arts op afstand kan meekijken, ziet hij/zij ook welke patiënten er goed in slagen hun bloedsuikerspiegel op niveau te houden en welke patiënten wat meer hulp nodig hebben. Dan kan de standaard jaarlijkse controle worden vervangen door een controleschema op maat van de patiënt.
Big data geeft nieuwe inzichten
Wearables zoals contactlenzen of polsbanden genereren ook interessante onderzoekdata. Want door data van grote groepen patiënten (big data) automatisch op te slaan en te vergelijken, ontstaat inzicht in waarom bepaalde patiënten complicaties ontwikkelen en anderen niet. Deze kennis kan weer helpen bij het ontwikkelen van meer gerichte behandelmethoden op maat van de patiënt. Door een specifieke patiënt te vergelijken met een grote groep patiënten met soortgelijke kenmerken (gewicht, leeftijd, geslacht, comorbiditeit, leefstijl) ontstaat een beter inzicht in het succes van verschillende behandelmethoden bij deze specifieke patiënt met deze specifieke kenmerken, alsmede in de kans op complicaties. Deze kennis ondersteunt een arts bij het maken van een keuze voor een bepaald type behandeling.
Door op afstand data zoals hartslag, bloeddruk, bloedsuikerspiegel, slaapgedrag et cetera te monitoren, kunnen artsen hun patiënten bovendien ook in de thuissituatie volgen. Zo kunnen ze eerder signaleren of bepaalde medicijnen aanslaan of juist een ongewenste bijwerking hebben, en kunnen ze daardoor dus ook eerder ingrijpen. Dit heeft als voordeel voor de patiënt dat deze minder vaak naar het ziekenhuis hoeft te komen, terwijl hij toch beter in de gaten wordt gehouden door zijn arts.
Kortom, wearables maken vroegsignalering mogelijk. Eerder signaleren betekent eerder ingrijpen, waardoor complicaties in veel gevallen voorkomen kunnen worden. Ofwel: hogere kwaliteit van zorg tegen lagere kosten.
Domotica verhoogt veiligheid
Wearables kunnen ook op andere manieren worden ingezet, bijvoorbeeld in de intramurale ouderenzorg. Zo kunnen bijvoorbeeld voor dementerende cliënten leefcirkels worden ingericht. De cliënt draagt een sensor bij zich in de vorm van een horloge, armband of ketting. In samenspraak met de familie kan worden bepaald waar de cliënt al dan niet mag komen, en dus welke deuren wel of niet mogen open gaan als deze cliënt er aan komt. Denk daarnaast ook aan bewegingssensoren die ’s nachts kunnen meten of iemand uit bed is gestapt. Op deze manier kan de kwaliteit en veiligheid van de zorg worden vergroot, zonder dat meteen meer mensen nodig zijn om de zorg te verlenen.
Ik ben heel benieuwd naar de initiatieven die ziekenhuizen en organisaties in de zorg ontwikkelen als onderdeel van hun informatiestrategie. Of het dan gaat om wearables die Quantified Self mogelijk maken of om sensoren om mensen te tracken of tracen, dat maakt niet uit. Het gaat erom dat deze technologie kan worden ingezet om meer en betere zorg te verlenen met minder mensen. Daar ligt de werkelijke uitdaging. Ik ben heel benieuwd hoe men deze handschoen oppakt.